Napomena:
Tekst koji slijedi je satiričnog karaktera i predstavlja humorističnu interpretaciju stvarnih političkih događaja i izjava. Cilj teksta nije dezinformacija, već kroz ironiju i pretjerivanje ukazati na društvene i političke apsurde. Sadržaj ne odražava stvarne stavove osoba koje se pominju, niti ga treba tumačiti kao doslovan prikaz događaja.
“Deratizacija demokratije: Politički safari po BiH – bez pameti, ali s puno otrova”
U zemlji gdje su putevi rupičastiji od budžeta, bolnice sterilnije po opremi nego po higijeni, a mladi pakuju kofere brže nego što ih ministar obrazovanja uspije osloviti s “vi”, politička elita BiH je konačno pronašla svoj prioritet: međusobno verbalno istrebljenje uz zoološko-bakteriološke metafore.
Nakon što je kantonalna zastupnica SDA, Sebija Izetbegović, odlučila da 2026. proglasi godinom deratizacije, dezinsekcije i dezinfekcije (valjda i duhovnog prskanja protiv opozicije), ministar vanjskih poslova i šef NiP-a Elmedin Konaković osjetio se pozvanim da s visine funkcije i dubine Facebook statusa uzvrati – entomološki i historijski.
Jer, kada nemaš novu bolnicu, školu, cestu, ili makar red u općini, najlogičnije je da potegneš paralelu s genocidom u Ruandi. I to zato što ti je neko rekao da si – politički žohar.
“Mi smo, dakle, prema gospođi Sebiji – insekti i glodari”, kaže Konaković, zaboravljajući da je bh. politička scena već odavno savršen biotop za štetočine: visoka temperatura ega, vlažnost od pljuvanja po drugima i konstantna fermentacija nepotizma.
Sebija, poznata po tome da diploma dolazi poslije funkcije, očito sanja o nekoj metaforičkoj fumigaciji – samo ne znamo da li pod “deratizacijom” misli i na članove vlastite stranke koje je već pregazilo vreme i izborni prag. Možda je to zapravo neka nova politička kampanja: “Očistimo BiH… od onih koji nisu mi.”
Konaković pak, uvrijeđen kao da mu je neko rekao da mu frizura ne liči na diplomu iz političkih nauka, traži krivičnu odgovornost za metaforu. Član 145a Krivičnog zakona BiH sad je postao novi hit među političarima – kao “Despacito”, samo u pravnom obliku. Svi ga citiraju, niko ga ne poštuje.
Dok se oni nadmeću u takmičenju “Ko je koga više uvrijedio, ali akademski”, obični građani – ti pravi insekti i glodari sistema – pokušavaju preživjeti bez struje, vode, posla i perspektive. I da, bez imuniteta – ne parlamentarnog, nego zdravstvenog.
Jer, u zemlji gdje su riječi jače od zakona, a uvrede češće od reformi, najgora stvar nije to što se političari reže jedni na druge.
Najgora stvar je što to rade na račun građana. I što mi sve to, po običaju, plaćamo – s kamatom.
Kraj programa. Mole se građani da ugase televizore i otvore prozore. Zbog mirisa laži i sredstava za deratizaciju.